… Και πάνω που ψάχνω να επαναπροσδιοριστώ . να κατασταλάξω βρε αδελφέ πιο είναι το «είδος» , το αγαπημένο , αυτό που με εκφράζει … αν είμαι περισσότερο ηλεκτρονικός απ όσο πρέπει , σε σχέση με το «πόσο» ροκάς ήμουνα στο παρελθόν ….  Αν πρέπει να «κλειδώσω» σε ένα συγκεκριμένο είδος και να μείνω εκεί …  μια για πάντα , διότι έχουμε και ένα παρελθόν το οποίο πρέπει να εμποδίζει με κάθε τρόπο το παρόν και οποιαδήποτε εξέλιξη στο μέλλον. Το «αιώνιο» –  μόνιμο πρόβλημα μου ….αυτό με τα είδη , που με πιάνει μια αναφυλαξία ή για να το θέσω με κάποια δόση υπερβολής, αυτό το ισχυρό αλλεργικό σοκ που παθαίνω κάθε φορά που με ρωτάνε … «- Τι είδος μουσικής παίζεις στο ραδιόφωνο ?» ή « _ Τι μουσική ακούς» ….. Και μπλοκάρω …  και δεν έχω τι να απαντήσω ή ακόμα χειρότερα μερικές ( όχι λίγες) φορές πετάω μια φανφάρα μπας και εντυπωσιάσω αλλά σε κλάσματα του δευτερολέπτου ( αφού πρώτα την έχω ξεστομίσει) το έχω μετανιώσει. Απάντηση προφανώς δεν υπάρχει ( όσο κι αν το προσπαθώ ακόμα) , η αλλιώς η απάντηση είναι η ίδια η Μουσική. Ο τρόπος που ανακατεύονται σήμερα τα είδη για να δημιουργήσουν κάτι νέο που δεν επιδέχεται ορισμού είναι από μόνο του γοητευτικό και άκρως ενδιαφέρον. Η ταμπελοποίση λοιπόν αποτυγχάνει για άλλη μια φορά καθώς και ο προσδιορισμός  , ο χαρακτηρισμός και ο περιορισμός.

Κι έρχεται η στιγμή που ο ακροατής σου ζητάει να παίξεις ένα κομμάτι- πρόταση,  δική του,  ακριβώς στο ύφος  και την αισθητική της εκπομπής. Τότε εινα που νιώθεις ότι επικοινώνησες και δεν χρειάζεται πλέον να πεις τίποτα. Στα rests λοιπόν και οι δικές σας προτάσεις….

*suggested by “Gonzalez”